De ontwerper heeft een naam
Zou de ontwerper ook een naam hebben? Het zal waarschijnlijk geen verassing voor je zijn als we hem kennen als God. Je zal vast je eigen beeld hebben van God. Lees verder om uit te vinden of dat beeld klopt.
Als God bestaat vraag je je vast af waarom we Hem niet kunnen zien. Dat zou het immers een stuk makkelijker maken om te geloven dat Hij bestaat. Als je God zou kunnen zien, wat zou dan nog de waarde van je keuzevrijheid zijn? Zou het niet zo zijn dat je je dan vrijwel automatisch respectvol en erkennend zou opstellen voor jouw Schepper?
Je keuzes worden pas echt waardevol wanneer je ze kan maken zonder directe invloed van God. Net zo goed als een opgroeiend kind dat het op een gegeven moment niet meer kan waarderen als de ouders alles beslissen voor hem of haar. Zelfstandigheid betekent zelf keuzes kunnen en willen maken.
Het resultaat van de keuzevrijheid lijkt desastreus. Ieder mens is geneigd om te doen wat hij zelf wil, zonder rekening te houden met zijn ontwerper. Het negeren van God is echter wel een slag in het gezicht van de Schepper.
Waarom grijpt God niet in?
Als God de architect is van alles om je heen, dan kan je het nodige leren over Hem en Zijn plan, door te kijken naar hoe Hij zijn ontwerp heeft gemaakt. Het ligt voor de hand dat zijn creatie iets weerspiegelt van zijn karakter.
Het universum is opgebouwd met orde en structuur. Er gelden wetmatigheden. Dat geldt ook voor ‘goed’ en ‘fout’. Ieder mens heeft wel een besef van wat goed en fout is. Als God de ontwerper is van dit alles, dan kan het haast niet anders dan dat hij ook rechtvaardig moet zijn. Hij kan geen fouten door de vingers zien. Zou hij dat wel doen, dan kan ieder ander persoon Hem aanspreken op een zelfde behandeling. Het gevolg zou zijn dat alle foute dingen uiteindelijk door de vingers gezien zouden worden en het kwaad zou zegevieren.
Hoe groot of hoe klein dan ook, iedere overtreding van de ‘spelregels’ houdt in dat je in overtreding bent en verantwoordelijk bent voor de consequenties.
Aangezien alle mensen wel de neiging hebben om voor hun eigen belang te kiezen, om zelfstandig te zijn, is ieder mens wel eens ingegaan tegen zijn Schepper. Zelfs de geringste vorm van ongehoorzaamheid, iedere fout, maakt je echter onzuiver en daarmee ben je niet meer in staat om de confrontatie aan te gaan met de perfectie van God.
Een voorbeeld om dit te verduidelijken; Het ligt voor de hand dat personen als Hitler, Stalin of Kim Il-sung die miljoenen doden op hun geweten hebben, gestraft moeten worden voor hun daden. Maar hoe hoog ligt de lat? Is één moord al te veel om het ooit nog goed te kunnen maken? Of wat als je opzettelijk of onopzettelijk het leven van iemand verwoest hebt? Waar ligt de grens tussen een kleine overtreding en een grote?
Liefde
Liefde is een ongrijpbaar fenomeen. Veel in het leven van de mens draait om liefde. Of het nu is in de relatie met je ouders, je familie en de relatie met een ander persoon. Het is een onuitputtelijke brond voor vele liedjes. TV-programma’s over de liefde scoren vaak hoge kijkcijfers. Zonder liefde ziet het leven er hopeloos uit en we zitten makkelijk in de put als de liefde in een relatie verloren is gegaan.
Wat we uit de schepping kunnen opmaken is dat de Schepper ook iets heeft met liefde en relaties.
Waarom bestaan wij?
Wat als God het universum heeft gemaakt om niet alleen Zijn grootheid te tonen aan al zijn schepsels, maar wat als Hij ook betrokken wil zijn bij jouw bestaan? Wat als God zijn grootheid én liefde wil delen met jou? Niet omdat Hij dat moet, maar omdat Hij van jou houdt.
Dan is er nog wel één probleem. De mens is door zijn keuzevrijheid geneigd om voor zichzelf te denken. Om zichzelf op de eerste plaats te zetten. Hoe kan Hij het probleem dat ontstaat door de keuze vrijheid en de zelfingenomenheid van de mens dan oplossen?
Hoe kan God toch duidelijk maken aan de mensen dat Hij van ze houdt, zónder in te grijpen in de keuzevrijheid die hij de mensen heeft gegeven? Een relatie met liefde vraagt om een antwoord.
Later meer hierover.
Geen balans van goed en kwaad
Als iemand iets naars doet tegenover iemand anders, dan zal de relatie tussen die twee verstoord zijn. Een excuus kan het weer goed maken en als er iets stukgemaakt is, zal er er een vergoeding verwacht worden. Het zelfde geldt wanneer iemand de wet overtreedt. De overtreder moet een boete betalen of de gevangenis in moeten. Hoe groter de overtreding, des te zwaarder de straf.
Met God is het anders. Hij verwacht een blijvende trouwe relatie. Wij als mensen zijn eigenlijk niet in staat om hier blijvend aan te voldoen. Wees eerlijk, ieder mens heeft wel zijn tekortkomingen en is vaak geneigd om aan zijn eigen belang te denken.
Bij God is er geen balans voor goed en kwaad. Hij verwacht een monogame relatie tussen jou en Hem. Wij zijn echter al snel geneigd om meerdere ‘heren’ te dienen; Geld, bezittingen, macht, familie en andere relaties leiden ons dagelijks af van de relatie met God.
Aangezien wij mensen vrijheid van keuze hebben en daardoor geneigd zijn ook verkeerde keuzes te maken, zullen we nooit volledig kunnen voldoen aan verwachtingen in de relatie met God. Of ken jij iemand die zo perfect is? Die álles goed doet en nooit iemand kwaad doet? Des te beter je iemand leert kennen, des te meer zal je merken dat die persoon ook zijn tekortkomingen heeft. Dat hij of zij uiteindelijk vaak aan zijn of haar eigenbelang denkt.
Zo is het ook in de relatie tegenover God. Het is het voor de mens niet mogelijk om in een relatie met God aan Zijn standaard van perfectie te voldoen. God kan de vele fouten die wij maken niet zomaar door de vingers kan zien, dan zou Hij immers niet meer rechtvaardig zijn.
Wat nu?
